Pir-i vampir!

Genç kız dolunayın simden iplikleriyle bezediği muhteşem manzaraya yüz çevirmiş, ışıldayan bir başka pencereden görülenleri seyre dalmıştı. Cüceler alemine açılan bu küçücük pencere, içinden uyumlu renk sütunları süzülen sihirli bir ışıkla aydınlanıyordu. Yayılan şualar onu gerçek ötesi bir dünyaya sürüklüyor, günlük yaşamın ağırlığından kurtarıyordu. Bir büyünün sözcüklerine eşlik ediyormuşçasına ahenkli el hareketleriyle yaptığı alışılmış ritüel, kendi özel evreninin kapılarını yeniden açıyordu ona, şimdi.

Genç kız bu eşikten her geçtiğinde gizemli bir dönüşüm yaşar, adını sanını bilmediği yüzlerce, binlerce değişik varlık türünün yaşadığı labirent bahçeleri, içinde nice ruhların kaybolduğu gizli dehlizleri ve yüksek kuleleri olan bir şatoda, ülkesinin tüm cücelerinin ona sonsuz bir sadakatle bağlı olduğu, tüm tebaasına adaletle hükmeden bir prensese dönüşürdü. Dönüşüm töreni her zaman olduğu gibi yine kusursuzca gerçekleşti.

Ama o gece bir başkalık vardı bu özel evrende. Ülke de, cüceler de, şato da suskunluğa bürünmüş, karanlığa gizlenmiş sesleri onun kulaklarına taşımak için özel bir özen gösteriyorlardı sanki. Teninde nereden geldiği belirsiz bir esintinin serinliğini hissetti prenses ve ürperdi. Belki de tüylerini diken diken eden, şatonun duvarlarına çarpan o incecik sesi işitmesiydi... Havayı ritmik hareketlerle yırtan bir varlığın kanat sesiydi bu. Kuşların hayatı kucaklarcasına kanat çırpışlarına aşinaydı kulakları, ama... Ama bu farklıydı. Belli belirsiz, tiz bir çığlığın giderek küçülen yankılarla kuleye tırmanan merdivenleri aşıp içinde bulunduğu odayı doldurduğunu sezdi. Kimbilir hangi küflü mekânları soluyan ciğerlerden yükselip gelen çığlık prensesin bedenine çarparak yansıdı ve sahibine döndü. Prenses endişeli bakışlarını kapıya çevirirken çıplak deriden kanatlarını küçük ve hızlı hareketlerle açıp kapayan yarasanın odaya girişini göz ucuyla yakalayabildi.

Küçük yaratık açlığını bastıracak yoğun kızıl sıvının, durmaksızın yaşamın ritmini mırıldanan kasların itkisiyle önündeki kızın narin boyuna tırmandığını biliyordu içgüdüsel olarak. Hayat sıvısını genç kızın bedeninden söküp almak için keskin dişlerini hain bir gülümseme gibi ortaya çıkarırken bir yandan da gerçek biçimine dönüşüyordu gecenin yaratığı. O bir Vampirdi.

Prenses canının teninden yavaş yavaş çekildiğini hissediyor ama vampirin paralize eden sabit bakışlı gözlerinin etkisinden kurtulamıyordu. Şimdi tek korkusu vardı... Hayır! Ölmek değil; ruhunu yitirmek... Lanetlenmek... Dişlerini boynunda hissettiği yaratık gibi bir vampire dönüşmek...

Korkusunun gerçekleşmeyeceğini, kükreyen bir arslan gibi daima zamanında yetişen o şövalyenin her an kapıdan gireceğini, elindeki dişbudak ağacından yontulmuş mızrağı vampirin kalbinin olması gereken yere saplayacağını umuyordu gözlerinin feri yavaş yavaş sönerken... Olmadı!

Ama hiç beklenmedik bir başka şey lanetli yaratığı işini yarıda bırakmaya ikna etmişti...

Vampir, az önce koca bir yudum aldığı kanı tıpkı bir şarap tadıcısı gibi yanakları arasında bir o yana bir bu yana gezdirdi ağzının içinde, sonra gargara yaptı ve sonra... Tükürdü!

Adeta tahlil etmişti kızıl hayat iksirini.

Ağzındaki kekremsi tadın iç buran etkisini bir an önce içinden atabilmek için, geldiği gibi aniden kayboldu yarasa... Kulenin merdivenlerinden sadece keskin kulakların işitip anlamlandırabileceği bir kaç sözcük duyuldu, fısıltı sönüp gitmeden önce...

"Ulan, yine mi ıstırap çeken forumanasına denk geldik?.. Bıktım bunlardan be, BIKTIIIIIMMMMM!"

Genç kız silkindi! Tekrar, büyülü renklerin oynaştığı küçük penceresinin önünde buldu kendini. Hâlâ kafasının içinde duymakta olduğu fısıltı onu o özel evreninden koparıp gerçekliğe döndürmüştü. Kısa bir süre duraladı. Sonra döner koltuk niyetine kullandığı süpürgesini odasının penceresine doğru yönlendirdi. Yapacağı sağaltma büyüsüne gereken son malzemeyi temin etmek için ok gibi fırlayıp gökyüzüne yükseldi. “Ayışığında çıkan minare gölgesinde söylenmiş bir zırva" gerekliydi, altındaki ateşi hiç söndürmediği kazanında çok önceden kaynatmaya başladığı büyülü şerbetin kesin ve her zaman etkin olacak kıvamını bulabilmesi için!

Dolunayın önünden geçen süpürgeli karaltıyı fark edenler ne gördüklerine ne de duydukları "acil tedavi ollll" diye inleyen sese anlam veremediler. Belki de fırtına habercisi kara bir bulut ve gök gürültüsüydü şahit oldukları. "Allah bu havada dışarıda kalanların yardımcısı olsun," deyip rutin işlerine döndüler.